In het kort
- 🌊 Ontdekking van een plastic-etende schimmel in de afvalvortex van de Stille Oceaan.
- 🧬 De schimmel Parengyodontium album breekt polyethyleen af, een veelvoorkomende plasticsoort.
- ☀️ De afbraak vereist een fotodegradatie vooraf door UV-straling.
- 🌍 Deze schimmel draagt bij aan de creatie van een nieuwe ecologische niche als reactie op vervuiling.
Een recente wetenschappelijke ontdekking heeft een schimmel onthuld die in staat is om polyethyleen af te breken, een alomtegenwoordig plastic, in de afvalvortex van de Stille Oceaan. Deze micro-organisme, genaamd _Parengyodontium album_, past zich aan op plasticvervuiling en biedt een sprankje hoop in het licht van een grote miliecrisissituatie. Met ongeveer 80.000 ton plastic in deze vortex roept de capaciteit van deze schimmel, die zich uitsluitend voedt met plastic dat eerder aan zonlicht is blootgesteld, vragen op over zijn potentieel in de strijd tegen oceaanvervuiling.
Ontdekking van een plastic-etende schimmel
Een fascinerende ontdekking werd gedaan in de afvalvortex van de Stille Oceaan: een schimmel die in staat is om plastic af te breken. Dit fenomeen trekt de aandacht van wetenschappers die oceaanvervuiling en de gevolgen ervan voor het mariene milieu bestuderen. De betreffende schimmel, bekend als Parengyodontium album, heeft de opmerkelijke capaciteit om polyethyleen af te breken, een plasticsoort die uiterst courant is in ons dagelijks leven.
Adaptatie van micro-organismen aan plasticvervuiling
Het vermogen van Parengyodontium album om zich te voeden met plastic getuigt van een indrukwekkende aanpassing van micro-organismen aan een steeds meer vervuilde omgeving. Terwijl de vortex van de Stille Oceaan ongeveer 80.000 ton plastic bevat, biedt deze schimmel een nieuw perspectief in de strijd tegen deze vervuiling. Het is een van de vele organismen die een cruciale rol zouden kunnen spelen in de afbraak van plastic afval.
De smelt van het ijs in Antarctica verhoogt het risico op stormen
Afbraaksnelheid van polyethyleen
Het proces waardoor de schimmel polyethyleen afbreekt, gebeurt met een snelheid van 0,05 % per dag. Hoewel dit cijfer laag lijkt, benadrukt het de noodzaak van natuurlijke mechanismen die kunnen bijdragen aan het verminderen van de hoeveelheid plastic in de oceaan. Deze schimmel voedt zich alleen als het plastic eerder aan zonlicht is blootgesteld, wat betekent dat fotodegradatie door ultraviolette straling een voorwaarde is voor zijn werking.
Rol van andere soorten in de afbraak van plastic
Andere soorten schimmels en bacteriën zouden ook kunnen bijdragen aan dit afbraakproces. Deze micro-organismen creëren een echte ecologische niche in het mariene milieu, waarbij ze plastic als voedselbron gebruiken. De diversiteit aan metabolische processen die aanwezig zijn in deze organismen biedt een enorm potentieel om plasticvervuiling in de oceanen te verminderen en de ecologische balans te herstellen.
Optimisme ten opzichte van oceaanvervuiling
De ontdekking van Parengyodontium album en zijn betrokkenheid bij de afbraak van plastics biedt een sprankje hoop in de strijd tegen oceaanvervuiling. Hun diverse metabolismes en aanpassingsvermogen zouden een sleutelrol kunnen spelen, niet alleen in de schoonmaak van de oceanen, maar ook in het zoeken naar duurzame oplossingen om plastic afval in ons milieu te beheersen. Diepgaand onderzoek naar deze micro-organismen zou de weg kunnen vrijmaken voor nieuwe benaderingen in de strijd tegen vervuiling, wat een bemoedigend perspectief voor onze planeet biedt.
